SPACEREM PRZEZ KIOTO

Swoje pierwsze kroki kierujemy w kierunku stacji Shijo-Omiya.

Linie Randen obsługiwaną przez Keifuku Electric Railroad można uznać za ostatnią linie tramwajową w Kioto.

7,2 kilometrowa linia Randen Arashiyama biegnie od Shijo Omiya do Arashiyama w zachodniej części miasta. W podróż zabiera nas stary wagonik pozwalający idealnie wczuć się w klimat starego Kioto. Cała podróż trwa 22 minut.

W Arashiyamie spacerem idziemy w kierunku Tenryū-ji – Klasztoru Niebiańskiego Smoka.

W 1994 roku klasztor został zarejestrowany na Liście światowego dziedzictwa UNESCO jako część Historycznych pomników starożytnego Kioto.

Mijając liczne świątynie trafiamy do najbardziej znanej atrakcji regionu – lasu bambusowego. Sam las to wąska ścieżka otoczona pędami bambusa. Kompleks jest ceniony nie tylko ze względu na swój naturalny urok, ale i dźwięk, który wydają bambusowe drzewa poruszane przez wiatr. Samo miejsce jest bardzo klimatyczne.

Niezawodna kolejka zabiera nas w magiczną podróż do stacji Omuro-Ninnaji. Kilkaset metrów dalej znajduje się kompleks Ninna-ji założony w roku 888 przez emerytowanego cesarza Uda. Świątynia znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO. Większość zachowanych budynków pochodzi z XVII wieku i jest otoczonych sadem wiśni karłowatych.

Gdy opuścimy kompleks bocznym wyjściem naszym oczom ukaże się bardzo klimatyczna zapomniana przez turystów świątynia Gochisan Renge-ji.

Gochisan Renge-ji jest znana przede wszystkim ze swojego ogrodu , który odzwierciedla piękno zmian sezonowych. Najlepsza porą na odwiedzenie kompleksu jest jesień, gdy liście klonu przybierają czerwono pomarańczowy kolor.

Ryōan-ji - Świątynia Uspokojonego Smoka. Sława kompleksu i jego popularność turystyczna wynika z utworzonego przy niej w połowie XV wieku kamiennego ogrodu Ryōan-ji no Sekitei służącego medytacji zen. Ogród, o wymiarach 30x10 m, został utworzony w stylu "suchego krajobrazu" – piętnaście głazów poukładanych w pięciu grupach, obłożonych mchem, pozostała przestrzeń wypełniona starannie wygrabionym, drobnym żwirem. Świątynia znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Kinkaku-ji - Świątynia Złotego Pawilonu nazywana również Świątynią w Ogrodzie. Budynek reprezentuje tzw. kulturę Kitayama z okresu Muromachi

Pierwotny budynek Kinkaku-ji powstał w 1397 r. jako willa sioguna Yoshimitsu Ashikagi.

W 1950 r. została podpalona przez psychicznie chorego, młodego mnicha, który następnie próbował popełnić samobójstwo na wzgórzu Daimon-ji.

Obecna budowla pochodzi z 1955 r., ściany zewnętrzne pokryto płatkami złota w 1987 r. Zrekonstruowano również malowidła we wnętrzu. Świątynia jest położona nad stawem Kyōko-chi, na terenie parku utworzonego w stylu kaiyū (kaiyū-shiki).

Kinkaku-ji jest jednym z zabytków Kioto znajdujących się na liście Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

W południowowschodniej części Kioto znajdują się największy klasztor w Japonii Nanzen-ji - Południowy Klasztor Zen.

Nanzen-ji powstał w dość typowy dla wczesnych klasztorów zen sposób, poprzez konwersję z np. z pałaców czy willi cesarskich lub należących do arystokracji. Dlatego też były szczytem artystycznego wyrafinowania.

Nanzen-ji jest klasycznym przykładem tak poczętego klasztoru. Zajmuje wielką powierzchnię a cały kompleks jest jednym z najwspanialszych w Kioto.

Od strony zachodniej rozpoczyna się pasaż prowadzący do głównych zabudowań kompleksu, przedzielony bramami. Pierwszą z nich jest Chokushimon (Brama Posłańców Cesarskich), która związana była z ceremoniami wprowadzenia nowego opata klasztoru. Również w niej przyjmowano wysłanników cesarskich. Brama pochodzi z 1641 roku i została ofiarowana przez cesarzową Meisho.

Brama sanmon pochodzi z 1628 roku i jest potężną dwupiętrową konstrukcją, co wskazywało na pierwszorzędne znaczenie kompleksu. Posiada trzy wejścia, które symbolizują trzy ścieżki do osiągnięcia oświecenia.

Po minięciu Sanmon dochodzi się do głównych budynków kompleksu.

Obok znajduje się kilka ogrodów, z których dwa są najbardziej znanymi aranżacjami związanymi z Nanzen-ji. Są to ogrody należące do typowych przykładów "karesansui", czyli "wyschniętego krajobrazu". Pierwszy z nich nosi nazwę Nyoshintei i jest czasem przypisywany Koboriemu Enshū, twórcy ogrodów z przełomu XVI i XVII wieku.

Obecnie w kompleksie znajduje się 13 świątyń, między innymi Nanzen-in, Tenju-an, Nanyo-in, Shinjo-in, Jishi-in, Chosho-in, Kiun-in i Konchi-in.

Jeśli po zwiedzeniu całego kompleku straczy wam sił to polecam spacer do pobliskiej Heian Shrine – sanktuarium połączonego z tradycyjnym japońskim ogrodem. Charakterystycznym punktem kompleksu jest barama Heian Shrine Torii